اجرای اسکلت فلزی
روند کلی پیشرفت یک پروژه ساختمانی شامل 3 قسمت ( فاز) به شرح زیر میباشد:
فاز 1: الف) مطالعات ب) تهیه نقشههای معماری
فاز2: الف)تهیه نقشههای اجرائی سازه ب) متره و برآورد
فاز3:الف) اجرا ب) نظارت
مزایای ساختمانهای فولادی:
1. اجرای این ساختمانها خیلی سریع پیشرفت میکند در صورتیکه برای ساختن ساختمانهای بتنی زمان بیشتری مورد نیاز است.
2. ستونها و قطعات باربر ساختمانهای فلزی فضای کمتری را اشغال مینمایند و این خود باعث بوجود آمدن سطح مفید زیادتر در ساختمانهای فلزی میگردد ، در صورتیکه برای ساختن ساختمانهای بتنی ناچار به ایجاد و ساختن دیوارها و ستونهای قطورتر میباشیم.
3. ساخت قطعات ساختمانهای فلزی در خارج از محوطه کارگاه ( مثلاً در کارخانههای فلز کاری) ممکن بوده و این خود از لحاظ دقت کار و کیفیت بهتر قطعات و نیز از لحاظ اقتصادی به صرفه میباشد.
4. ساختن ساختمانهای فلزی ( البته فقط در قسمت فلز کاری) کمتر تابع آب و هوا و عوامل جوی میباشد در صورتیکه ادامه کار ساختمان های بتنی در هوای زیر صفر امکانپذیر نیست.
5. امکان تقویت ساختمان و ایجاد تغییرات در اسکلت بعضی قسمتهای آن بعد از اتمام کار و بالاخره امکان نزدیک بودن فرضیات با عمل در ساختمانهای فلزی از مزایای آن میباشد زیرا برخی از فرضیاتی که در ساختمانهای بتنی مورد استفاده قرار میدهیم به سختی با عمل انطباق دارند از جمله همگن بودن بتن و فولاد و مساوی بودن تنش و کرنش این دو ماده که عملاً همگن نمیباشد ولی در ساختمان های فلزی چون از یک ماده استفاده مینمائیم فرضیات به عمل نزدیکترست.
معایب ساختمانهای فولادی
1. این نوع ساختمانها در مقابل آتش سوزی بسیار ضعیف بوده و با کوچکترین حریقی که در کنار ستون ایجاد شود فوری فولاد گداخته شده و در مقابل بار وارد کمانش کرده و بسرعت ممانهای موجود در قطعات افزایش یافته و ساختمان تخریب میشود به همین علت است که در بعضی از کشورها سازندگان ساختمانهای فلزی مجبور هستند برای ساختمان خود پلههای بتنی ایجاد نمایند تا در موقع آتش سوزی ساکنان ساختمان بتوانند خود را نجات دهند.
2. ساختمانهای فلزی در مقابل عوامل جوی و خورندگی بسیار ضعیف بوده و به همین علت دارای عمر کوتاهتری میباشند.
3. به علت نازکی دیوارها در مقابل حرارت و صوت عایق نیستند.
4. در ساختمانهای بتنی سرمایة کار در قسمت اسکلت سازی بتدریج در کار تزریق میشود حال آنکه در ساختمانهای فولادی این کار یکباره، صورت میگیرد که این در واقع از لحاظ سرمایهگذاری و مدیریت پروژه جزو معایب سازههای فولادی به احتساب میآید.
کاربری ساختمان
مسلماً هر بنائی برای کاربری خاصی احداث میشود و نمیتوان از یک بنای معین جهت کاربریهای متعدد استفاده نمود چرا که اگر بعنوان مثال از یک واحد مسکونی بجای یک واحد کوچک اداری و یا درمانی و یا مواردی مشابه استفاده شود به لحاظ رفت و آمدهای فراوان و استفاده مکرر از راهرو، اطاقها، سرویسها و آبریزها ضایعات پیش بینی نشدهای در کوتاه مدت به کل بنا وارد میشود، مثال بارز این موضوع دانشکدههای دانشگاه آزاد اسلامی است که ساختمان مسکونی را تبدیل به فضاهای آموزشی کردهاند.
خلاصهای در مورد بتن:
شروع قرن نوزدهم همراه با کشف سیمان و سپس تولید بتن تحول شگرفی در اجرای طرحهای مختلف عمرانی بوجود آورده بتن در واقع سنگی است که از ترکیب سیمان، شن، ماسه و آب متناسبی که در درون قالب با شکل و ابعاد مورد نظر بدست میآید.
توده اصلی بتن، سنگدانه ةای درشت و ریز میباشد و فعل و انفعالات شیمیایی بین سیمان و آب که به صورت شیرهای اطراف سنگدانهها را میپوشاند، باعث یکپارچگی و چسبیدن سنگدانهها به یکدیگر میشود.
مهمترین خصوصیات بتن مقاومت آن در مقابل تنشهای فشاری میباشد. از دیگر خصوصیات قابل ذکر بتن میتوان به موارد ذیل اشاره کرد.
مقاومت خوب در مقابل آتش سوزی
عایق صوت و حرارت
عمر بالا و دوام
البته لازمه رسیدن به هر کدام از موارد فوق الذکر این است که در هنگام تهیه بتن و عمل آوری آن و زمان گیرش آن مراقبتهای لازم صورت پذیرد.
مهمترین صفت بتن، کمبود تاب کششی آن است که برای حل این مسئله به دو روش زیر عمل میشود:
1. تسلیح بتن برای تحمل تنشهای کششی
2. ایجاد پیش تنیدگی در بتن برای جبران تنشهای کششی که در مرحله اجرا در آن ایجاد خواهد شد.
در هر روش از میلگردهای آجدار که چسبندگی خوبی با بتن و ضریب انبساطی تقریباً یکسانی دارد استفاده میشود.
فرق اساسی بتن آرمه و بتن پیش تنیده در آن است که بتن آرمه، فولاد و بتن هنگام ساخت به طور ساده در کنار هم قرار میگیرند و تنش در هر دو منطقه کششی مقطع، از نوع کشش است، در حالیکه در بتن پیش تنیده یک نوع اتحاد فعال بین آنها وجود دارد، به این ترتیب که ابتدا فولاد توسط جکهای هیدرولیکی بسیار قوی کشیده میشود و پس از ایجاد پیوستگی کامل بین بتن و فولاد به آرامی رها میگردد و بتن را تحت تنش فشاری قرار میدهد. در مرحله بهرهبرداری، تنش فولاد از نوع کشش و تنش بتن از نوع فشار میباشد.
یکی از مشکلات بتن آرمه ایجاد و توسعه ترک است. علت این مورد بخاطر این است که افزایش طول فولاد در مرحله بهرهبرداری ملزم به ایجاد ترک می باشد. با افزایش تنش کششی در فولاد عرض ترکها زیادتر خواهد شد. اگر عرض ترکها محدود نشود، روی پایایی سازهها اثرات نامطلوبی میگذارد لذا در اجرا برای جلوگیری از این مشکل طول نسبی فولاد را محدود مینمایند و چون اساس کشسانی فولاد نسبت تنش به کرنش برای انواع مختلف آن مقادیر ثابتی دارد، لذا با محدود کردن تنش فولاد، عرض ترکها به مقادیر پیش بینی شدهای محدود خواهند شد به همین سبب هیچ وقت در کارگاههای معمولی از میلگرد با تنش بیشتر از (5000 کیلوگرم بر سانتیمترمربع) استفاده نمیشود. طبق آیین نامه.
کلیات اجرا
جهت ساخت ساختمانی با مشخصات مشخص بعد از پیاده کردن زمین ( یعنی مرحله گچ و خاک) بایستی اقدام به گودبرداری نمود و بایستی توجه کرد که گودبرداری تا زیر سطح پی انجام شود مرحله بعدی ریختن بتن مگر میباشد که در واقع به منظور آماده سازی سطح زمین جهت پیسازی میباشد قدم دیگر برای پیسازی قالب بندی میباشد پس از قالب بندی نوبت به آرماتورگذاری میرسد ( جهت پیها و شناژها) اما جهت نصب صفحه ستونها بایستی پس از تراز اولیه آنها اقدام به این کار کرد بتن ریزی پیها و شناژها و همچنین ویبره نمودن آنها مرحله بعدی میباشد و همچنین صفحه ستونها نیز هواگیری و تراز مجدد میشوند. بعد از ساختن تمامی ستونها نوبت به نصب ستونها میرسد البته باید دقت نمود که کلیه تیرهایی که جهت کلاف کردن ستونها مورد استفاده قرار میگیرند قبل از به محل آمدن جرثقیل آماده شوند. ( بعنوان نمونه نبشی زیر سری قبلاً به تیر جوش داده میشوند و هنگام نصب فقط اتصال آن به ستون باقی میماند) علت این مسئله هزینه بالای کرایه جرثقیل میباشد. پس با این تدبیر از هر گونه اتلاف وقت جلوگیری شده است همچنین نصب ستونها به این صورت میباشد که از 4 نبشی که وظیفه نگهداری اولیه ستون را دارند دو نبشی قبلاً به پای ستون جوش شدهاند و دو نبشی دیگر هنگام برپا کردن ستون ها به صفحه ستون و ستون جوش میشوند و ستون توسط وسیلهای به نام شاغول تراز میگردد پس از نصب ستونها بایستی توسط تیرها ، ستونها را به یکدیگر کلاف نمود.
مرحله بعدی تهیه شابلون برای تیرهای لانه زنبوری و ساخت و اتصال آنها به ستونها توسط نبشی می باشد پس از این مرحله مهاربندی اجرا می شود نوع سیستم مهاربندی این پروژه، بادبندهای ضربدری میباشد. سپس اسکلت عایق کاری شده و راه پله نیز جهت تسهیل اجرای سقف اجرا میشود نکته مهم در انجام تأسیسات این است که حتماً پس از مرحله گچ و خاک ( نازک کاری) انجام شود.
قبل از شروع هر نوع عملیات ساختمانی باید وضعیت محل ساختمان و وضعیت آن نسبت به خیابانهای اطراف بررسی شود در صورتی که ساختمان بزرگ باشد پستی و بلندی و سایر عوارض زمین میباید توسط مهندسین نقشهبردار تعیین گردد همچنین باید محل چاههای فاضلاب و چاه ابهای قدیمی که ممکن است در هر زمینی موجود باشد تعیین شده و محل آن نسبت به پی سازی مشخص گردد در صورت لزوم این چاهها با بتن یا شفته پر شود و محل احداث ساختمان نسبت به زمین تعیین شده و نسبت به ریشه کنی آن محل اقدام شود و خاکهای اضافی به خارج از محوطه انتقال یابد و بالاخره شکل هندسی زمین و زوایای آن کاملاً معلوم شده و با نقشه ساختمان مطابقت داده شود.
اولین قدم در اجرای ساختمان پیاده کردن نقشه میباشد یعنی انتقال نقشه ساختمان از روی پلان به روی زمین به ابعاد اصلی.
این امر با استفاده از نقشههای پی کنی تحقق مییابد. در پروژههای بزرگ از ضروریات این قسمت حتماً استفاده از دوربینهای نقشهبرداری میباشد ولی برای پیاده کردن ساختمانهای معمولی و کوچک از متر و ریسمان بنائی که به آن ریسمان کار هم میگویند استفاده میشود.
بعد از اتمام کار پیاده کرد نقشه و قبل از اقدام به گودبرداری باید حتماً مجدداً اندازههای نقشه پیاده شده را کنترل نماییم تا حتی المقدور از وقوع اشتباهات احتمالی جلوگیری شود.
بطور کلی باید همیشه توجه نمود که پیاده کردن نقشه یکی از حساسترین و مهمترین قسمت اجرای یک طرح بوده و کوچکترین اشتباه در آن موجب خسارتهای فراوان و جبران ناپذیر خواهد شد.
رپر
با توجه به اینکه هر نقطه از ساختمان نسبت به سطح زمین دارای ارتفاع معینی میباشد باید در طول مدت اجرا در هر زمان قابل کنترل باشد برای جلوگیری از اشتباه قطعه بتنی با ابعاد دلخواه ( معمولاً 40*40 با ارتفاع 20 سانتیمتر) در نقطهای دورتر از محل ساختمان میسازند بطوریکه در موقع گودبرداری و یا پی کنی به آن آسیب نرسد و در طول مدت ساختمان تمام ارتفاعات را نسبت به آن میسنجند به این قطعه بتنی اصطلاحاً رپر گویند. در بعضی ساختمانهای کوچکتر روی اولین قسمتی که ساخته میشود ( مانند اولین ستون) علامتی میگذارند و بقیه ارتفاعات را نسبت به آن میسنجند.
گودبرداری
بعد از پیاده کردن نقشه و کنترل آن اقدام به گودبرداری میشود. این عمل چنانچه محل گودبرداری بزرگ نباشد از وسائل معمولی از جمله بیل و کلنگ و فرغون استفاده میشود البته این کار تا عمق معینی که عمل پرتاب با بیل به بالا امکانپذیر است ( مثلا 2 متر) عمل گودبرداری را ادامه میدهند و بعد از آن پلهای ایجاد نموده و خاک حاصله از عمق پائینتر را روی پله ایجاد شده ریخته و از روی پله دوباره به خارج متتقل مینمایند برای گودبرداریهای بزرگتر استفاده از بیل و کلنگ مقرون به صرفه نیست و بهتر است از وسایل مکانیکی مانند لودر و غیره استفاده شود. در این گونه موارد برای خارج کردن خاک از محل گودبرداری و حمل آن به خارج کارگاه معمولاً از سطح شیبدار استفاده میشود بدین طریق که در ضمن گودبرداری سطح شیبداری در کنار گودبرداری برای عبور کامیون و غیره ایجاد میگردد که بعد از اتمام کار، این قسمت توسط کارگر برداشته میشود.
تا چه عمقی گودبرداری را ادامه میدهیم؟
ظاهراً حداکثر عمق مورد نیاز برای گودبرداری تا روی پی میباشد به علاوه چند سانتیمتر بیشتر برای فرش کف و عبور لولهها ( در حدود 20 سانتیمتر که 6سانتیمتر برای فرش و 14 سانتیمتر برای عبور لوله) میباشد که در این صورت میباید محل پی های نقطهای ( منفرد) یا پیهای نواری و شناژها را با دست خاکبرداری نمود ولی بهتر است که گودبرداری را تا زیر سطح پی ادامه دهیم، زیرا در این صورت قالببندی پیها آزادی عمل بیشتری داشته در نتیجه پی های ما درستتر و متناسب تر خواهند بود و در ثانی میتوانیم خاک حاصل از چاه کنی و همچنین نخالههای ساختمان را در فضای آزاد شده پیها بریزیم که این مطلب از لحاظ پایین آوردن هزینهها مقرون به صرفه است، زیرا معمولاً در موقع گودبرداری کار با ماشین صورت میگیرد در صورتی که برای خارج نمودن نخالهها و خاک حاصل از چاه فاضلاب از محیط کارگاه میباید از وسایل دستی استفاده نمائیم که این مستلزم هزینه بیشتری نسبت به کار با ماشین میباشد.
شیب دیوارههای محل گودبرداری
برای جلوگیری از ریزش دیوارههای محل گودبرداری به داخل گود معمولاً دیواره اطراف باید دارای شیب ملایم به سمت خارج گود داشته باشد که با خط عمود زوایه میسازد. اندازه این زاویه بستگی به نوع خاک محل گودبرداری دارد که هر قدر خاک محل سستتر و ریزشیتر باشد اندازه زاویه بزرگتر خواهد شد. البته به این نکته باید توجه داشت که چون فاصله بین دیوار محل گودبرداری و دیوار ساختمانی یعنی همین فاصله که به وسیله زاویه ایجاد میشود میباید با مصالح ساختمانی مانند شفته یا بتن مگر و غیره پر شود که این خود مستلزم هزینه میباشد هر قدر این زاویه کوچکتر باشد از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفهتر است.
جهت جلوگیری از پرداخت هزینه بیشتر و عدم انجام کار اضافی در موقع گودبرداری در زمینهای سست بعضی وقتها در صورت امکان اقدام به ایجاد دیوارهای حائل مینمایند. دیوارهای حائل دارای انواع مختلفی میباشند که دیوارهای حائل چوبی و فلزی را میتوان نام برد.
شروع و ختم ساختمان:
معمولاً جهت اجرای ساختمان بایستی با زمانبندی مشخص با توجه به نقشههای لازم و آماده شده، مسائل اقتصادی و اجرائی و تمام موارد جنبی مبادرت به انجام کار نمود. اکثر اوقات شروع کار با پیگیری مراحل مختلف اجرا و با سرعت بخشیدن در پیشبرد آن و بدون تعطیلی در زمانهای طویل بنایی ساختمان دنبال شده تا در مدت زمان پیش بینی شده به مراحل پایانی و نهائی ساختمان برسیم.
قبل از شروع یک طرح ساختمانی کوچک و یا بزرگ بایستی مقاومت زمین زیر پی و دیوارها برای طرح مشخص شود تا بتواند بر مبنای آن محل ستونها و دیوارها و در مجموع طرح را به وجود آورد.
معمولاً زمینهای مرغوب دارای رنگ سبز تیره بوده، دانههای خاک متراکم و چسبندگی زیادی را دارا میباشد. انواع گوناگون زمین ماسهای، رسی، سنگی مخلوط نامناسب هستند.
اکثر زمینهای ایران دارای خاکهای رسی میباشند. این زمینها دارای مقاومت بوده و چنانچه علاوه بر خاک ریز دانه و درشت در آنها وجود داشته باشد قابل اطمینان خواهد بود.
بطور کلی زمین دارای لایهها و مواد متشکله مختلفی میباشد که با توجه به اهمیت طرح بایستی در قشرهای متعدد مورد ازمایش قرار گیرد در بناهای معمولی با چاه کنی و خروج لایههای خاک از نوع زمین مطلع میشویم ، اما جهت احداث بناهای مرتفع بوسیله گمانه زدن از لایههای مختلف خاک آن را مورد آزمایشات گوناگون قرار داده تا با اطمینان کافی مراحل مختلف پیسازی و احداث بنا انجام گیرد.
مطالعات تحت الارضی
کسب اطلاعات اولیه: این مرحله شامل جمعآوری اطلاعاتی درباره سازه مورد ساخت و استفاده عمومی از آن و شناسائی کل ظاهری منطقه است. در خصوص ساختمانهای معمولی، بار تقریبی و فواصل ستونها محدودیتهای آئیننامه های ملی و محلی باید معلوم باشد.
اما اطلاعات کلی در مورد خاک منطقه و نقاط مجاور آن را میتوان از منابع زیر تهیه کرد:
1. نقشههای زمین شناسی که از طرف سازمان زمینشناسی منتشر میشود.2. گزارشهای زمینشناسی و ژئوتکنیک که برای تأسیسات نزدیک به منطقه مورد نظر تهیه شده است.
بازدیدمحلی: هدف از بازدید کسب اطلاعات زیر است.
1. توپوگرافی عمومی منطقه ترانشههای زهکشی، وجود خاک دستی، بررسی وضعیت ترکها و ناپایداری احتمالی در شیبها، بررسی خاصیت تورم خاک و سایر عوامل از این دست.2. بررسی لایهبندی خاک به وسیله رخنمونها و یا ترانشهها مصنوعی که ممکن است در آن حوالی باشد.
3. با بررسی تراز آب در چاههای موجود در منطقه میتوان تراز آب زیرزمینی را تعیین کرد.4. بررسی شالودههای ساختمانهای اطراف و عملکرد آنها، اطلاعات مفیدی برای تصمیمگیری در خصوص انتخاب نوع شالوده ساختمان مورد نظر بدست میدهد.
5. با مطالعه گزارش آزمایشگاه مکانیک خاک انجام شده برای ساختمانهای مجاور اطلاعات مفیدی از وضعیت خاکهای تحت الارضی میدهد.
6. احداث چند چاهک در حین بازدید محلی، کمک بزرگی در طرح ریزی عملیات شناسائی خواهد بود.
شالودهها
قسمتی از سازه است که غالباً پایین تر از سطح زمین قرار میگیرد و نیروهای ناشی از سازه را به پی – خاک یا بستر سنگی – انتقال میدهد.
تقریباً تمامی خاکها به علت تأثیر نیرو به مقدار قابل توجهی فشرده میشوند که این مسئله باعث نشست سازه متکی بر آن میگردد. دو شرط اساسی باید رعایت گردد تا در هنگام اجرا مشکلی پیش نیاید.
1. نشست کلی سازه باید به مقدار قابل قبولی کوچک و محدود باشد.
2. تا حد امکان قسمتهای مختلف سازه نباید نشستهای نامساوی داشته باشند.
مراحل اجرای شالوده به شرح زیر میباشد:
1. ابتدا محل احداث پی خاکبرداری میشود.
2. با بتن مگر سطح رویه خاک تراز میگردد.
3. آرماتورها براساس نقشههای اجرائی شبکهبندی میشوند.
4. پس از حصول اطمینان قالببندی میشود.
5. بتن ریزی صورت میگیرد.
عوامل مؤثر در طراحی شالودههای بتن مسلح:
در حالت معمولی، بار ستون یا دیوار به طور قائم به شالوده وارد میشود که این نیرو با فشار رو به بالای عکس العمل زمین خنثی میگردد، اگر بار ناشی از ستون بر مرکز هندسی سطح تماس شالوده شود، توزیع فشار تماسی به صورت یکنواخت فرض میشود.
البته توزیع واقعی یکنواخت نیست، در صورتی که شالوده در روی خاک درشت دانه قرار داشته باشد، فشار در مرکز شالوده بزرگتر و در محیط خارجی آن کوچکترست. این پدیده ناشی از حرکت جزئی دانههای خاک واقع در اطراف شالوده به سمت خارج میباشد. در نتیجه فشار در مرکز شالوده متمرکز میگردد. در مقابل در مورد خاکهای رسی، موضوع عکس است بدین معنی که در لبههای شالوده فشار زیادتر از مرکز است علت آن است که در خاکهای رسی با ایجاد مقاومت برشی در اطراف محیط شالوده مینماید که باعث افزایش فشار در لبهها میگردد.
پیسازی در ساختمانهای فلزی:
در ساختمانهای فلزی بیشتر از پی منفرد استفاده میشود و در ساختمانهای بسیار سنگین و همچنین زمینهای سست از پیهای گسترده هم استفاده میکنند. پیهای منفرد برای ساختمانهایی که بار آن به صورت متمرکز به زمین منتقل میشود ساخته میگردد.
لایههای پیهای منفرد به شرح ذیل است:
1. زمین مناسب
2. بتن مگر
3. میلگردهای کف پی
4. بتن اصلی
5. صفحه زیر ستون با میلگردهای ریشه
پیهای تکی با ابعادی که توسط مهندسین محاسب با توجه به قدرت مجاز تحملی زمین و بار ستون تعیین میگردد ساخته میشود. این گونه پیها را اغلب با بتن مسلح میسازند اما بتن مسلح بتنی است که داخل آن قطعات فولادی بکار رفته باشد که این قطعات عموماً میلگرد آجدار میباشند.
1. زمین مناسب:
زمینی جهت پیسازی مناسب است که تنش مجاز آن توان تحمل وزن ساختمان را داشته باشد. در سازههای حجیم این قدرت مجاز توسط ازمایشات مکانیک خاک و در سازههای کوچک این تنش مجاز توسط آزمایشات محلی تعیین میشود. در هر حال در موقع پیسازی باید سطح زیر پی کاملاً صاف و تقریباً تراز باشد و عاری از خاشاک و یا هر نوع عوامل خارجی باشد و باید پیسازی مستقیماً از روی خاک طبیعی شروع شود.
2. بتن مگر:
بتن مگر که به آن بتن لاغر یا بتن کم سیمان هم میگویند اولین قشر پیسازی در پیهای منفرد میباشد. مقدار سیمان در بتن مگر در حدود 100 الی 150 کیلوگرم در مترمکعب است در پیهای نقطهای بتن مگر به دو دلیل استفاده میشود:
الف) جلوگیری از تماس مستقیم با خاک
برای رگلاژ پی و ایجاد سطحی صاف جهت ادامه پی سازی
ضخامت بتن مگر در حدود 10 سانتیمتر میباشد و معمولاً قالب بندی از روی بتن مگر شروع میشود.
3. میلگردهای کف پی:
فولاد آلیاژی است که از دو عنصر اصلی آهن و کربن و عناصر فرعی دیگر تشکیل گردیده است مقدار کربن این آلیاژ بر حب نوع فولاد آن از 2/0 تا 6/0 درصد در آهن متغییر می باشد. در بتن فولاد به صورت میلگردهای ساده و یا میلگردهای آجدار مصرف میشود. میلگرد را با قطر آن میخوانند. در سیستم متریک با قطرهای زوج در ایران موجود است. تارهای کششی در پی های منفرد در کف پی بوده و میلگردها را در دو جهت به صورت مشبک ( در حدود 5 سانتیمتر بالاتر از کف) روی بتن مگر قرار میدهند. این آرماتورهای شبکهای را که از قبل به اندازه متناسب ( در حدود 5 سانتیمتر کوچکتر از ابعاد پی، 5 و 2 سانتیمتر از هر طرف) بافته شده است در کف پی قرار میدهند که در موقع بتنریزی این شبکه کاملاً در بتن غرق میشود یا میتوان ابتدا در حدود 5 سانتیمتر در کف پی بتن ریخت و بعد این آرماتور را روی آن قرار داد و بتن ریزی را تا ضخامت تعیین شده در نقشه ادامه داد ولی این کار همیشه ممکن نیست زیرا اغلب مواقع وجود شبکههای شناژ مانع این کار میگردد. محل برخورد آرماتورهای چپ و راست را باید با مفتولهای غیرفلزی 3 یا 4 به هم متصل نمود. باید توجه داشت که سر کلیه آرماتورها به صورت چنگک خم شده و یا به صورت گونیا برگردانده شود.
باید دقت شود که کلیه محلهای برخورد میلگردهای چپ و راست با مفتول بسته شود طول و شعاع خم نسبت به نمره میلگردهای مختلف متفاوت است و طبق آئین نامه و محاسبه برای میلگردهای مختلف تعیین میشود باید توجه داشت که هیچ وقت میلگردهایی که در داخل بتن قرار میگیرند نباید رنگآمیزی شده و یا به روغن آعشته شود زیرا در این صورت مانع چسبندگی بتن و فولاد میشود.
باید دقت نمود میلگردهای مصرفی صاف و بدون انحنای موضعی باشند اما فاصله میلگردها باید یکنواخت باشد بطوریکه بزرگترین دانه بتن براحتی از آن عبور کند.
4. بتن اصلی:
ابتدا به بررسی خصوصیات مواد تشکیل دهنده بتن میپردازیم
الف) سیمان: سیمان در لغت به معنای خرده سنگ میباشد. شخصی به نام «جوزف اسپیدن» که از اهالی شهر لیدز انگلیس بود، سیمان پرتلند را در سال 1824 کشف نمود و چون رنگ آن بعد از خشک شدن به رنگ سنگهای ساحلی جزیره پرتلند بود به نام سیمان پرتلند معروف گردید.
سیمان ماده چسبنده خاکستری رنگی است که متشکل از مواد آهکی نظیر سنگ آهک یا گچ و مواد شامل اکسیدهای سیلیسیم و آلومینیم یعنی رسها و شیلها میباشد، که در مجاورت اب و هوا و بعضی از انواع خاص آن بدون مجاورت هوا در اثر فعل و انفعالات پیچیده شیمیایی سخت گشته و قطعات خرده سنگ مجاور خود را به یکدیگر میچسباند.
انواع سیمان پرتلند:
مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران سیمان پرتلند را به 5 نوع زیر تقسیم مینماید:
1. تیپ یک: سیمان معمولی بوده و برای کلیه ساختمانهای بتن آرمه نظیر پل، تونل، کانالهای آب و ... میتوان استفاده نمود به شرط آنکه سازه مورد نظر به هیچ عنوان تحت حمله سولفاتها قرار نگیرد این سیمان دارای مرغوبیت بالای بوده و امروزه در مقیاس وسیعی در دنیا مورد استفاده قرار میگیرد.
2. سیمان تیپ دو: این سیمان در مواقعی که حمله نسبتاً کم سولفاتها موجود است مثل ساختن کانالهای فاضلاب استفاده میشود.
3. سیمان تیپ سه: این سیمان زودگیر بوده و مقاومت آن به سرعت افزایش مییابد این خاصیت به علت ریزیدانهها میباشد این سیمان به علت تولید حرارت بالا بایستی در بتن ریزیهای حجیم و قطعات بزرگ تنی استفاده نشود.
4. سیمان تیپ چهار: این سیمان که به نام سیمان پرتلند با حرارت زایی کم نیز نامیده میشود، به علت ایجاد کمترین حرارت هیدراتاسیون در بتن ریزیهای حجیم همانند سدها مورد استفاده قرار میگیرد.
5. سیمان تیپ پنج: این سیمان به سیمان ضد سولفات معروف است و فقط زمانی که بتن در معرض حمله شدید سولفاتها قرار گرفته باشد مورد استفاده قرار میگیرد.
سلامت سیمان
خمیر سیمان بایستی بعد از گرفتن، تغییر حجم عمدهای پیدا نکند این تغییر حجم غالباً ناشی از فعل و انفعالات آهک و منیزیم آزاد و سولفات کلسیم میباشد. سیمانی که دارای انبساط قابل ملاحظه باشد سیمان ناسالم نامیده میشود.
انبار کردن سیمان
در هنگام انبار کردن سیمان باید دقت شود که رطوبت هوا و زمین باعث فاسد شدن سیمان نگردد برای جلوگیری از خراب شدن سیمان در انبار بایستی آن را روی قطعات تختهای که با زمین در حدود 10 الی 12 سانتیمتر فاصله دارد قرار داد.
تعداد کیسههایی که روی هم قرار میگیرند نباید از 10 الی 12 کیسه بیشتر گردد، چون در صورت زیاد بودن تعداد کیسههای روی هم در اثر فشار کیسههای فوقانی، سیمان موجود در کیسههای پایین تر سخت شده و غیرقابل مصرف میگردد برای انبار کردن سیمان در مدت زمان طولانی باید کیسههای سیمان از دیوارههای خارجی انبار فاصله داشته و روی آن را با ورقههای پلاستیکی پوشاند.
توجه: چنانچه سیمان بطور صحیح انبار گردد میتوان حتی تا یک سال بعد نیز از آن در کارگاه استفاده نمود و فقط ممکن است زمان گیرش آن قدری به تأخیر بیافتد ولی اثری در مقاومت 28 روزه آن نخواهد داشت.
ب) آب
یکی از مواد تشکیل دهنده بتن آب می باشد که به منظور ترکیب شیمیایی با سیمان و همچنین شکلپذیر نمودن بتن بکار میرود کیفیت آب در بتن از سه جهت عمده زیر مورد اهمیت میباشد.
1. ناخالصیهای موجود در آب ممکن است در گیرش سیمان اثر گذاشته و موجب بوجود آمدن اختلالاتی گردد.
2. روی مقاومت بتن اثر نامطلوب میگذارد
3. سبب بروز لکههایی در سطح بتن و همچنین زنگ زدن آرماتور میشود که برای جلوگیری از عوامل فوق باید برای ساخت و عمل آوردن بتن از آب مناسب استفاده نمود.
ج) سنگ دانهها
مصالح سنگی و سنگ دانهها در حدود 60 تا 75 درصد حجم بتن را تشکیل میدهند به همین جهت نقش عمدهای در رفتار بتن خواهند داشت. دانههای سنگی تا بزرگی 5 میلیمتر را ماسه و از 5 میلیمتر بزرگتر را شن میگویند از لحاظ اقتصادی مصرف بیشتر سنگ دانهها در بتن با صرفه خواهد بود، زیرا باعث کاهش مصرف سیمان در بتن میشود البته این ارزش اقتصادی باید با خواص خواسته شده از بتن نیز در تعادل باشد.
انواع منابع شن و ماسه
ارزانترین و راحترین منبع تهیه شن و ماسه بستر رودخانهها میباشد که از آن شن و ماسه طبیعی بدست میآید به علت سطوح صافی که مصالح سنگی رودخانه دارد در موقع بتن ریزی دانهها روی هم غلتیده و بهتر جابجا میگردند حالت دیگر شکستن و خرد نمودن سنگهای درست به وسیله سنگ شکن و سپس الک نمودن خرده سنگها و تهیه شن و ماسه میباشد که به شن و ماسه شکسته معروف میباشد.
هر چه شکل سنگ دانهها به کره نزدیکتر باشد برای مصرف در بتن مناسبتر است سنگ دانههای دراز به علت آنکه زودتر از سایر سنگ دانهها می شکنند نامطلوب میباشند سنگدانههای پولکی نیز باعث ایجاد حبابهای هوا در بتن گشته که باعث ایجاد تخلخل در بتن میگردد.
توجه 1: سنگ دانهها نباید از خود واکنش قلیایی نشان دهند، زیرا این امر میتواند باعث انبساط غیرعادی، ایجاد ترکهای ریزسطحی و بیرون پریدگی در بتن شود.
توجه2: معمولاً ماسهای که از ساحل دریا و یا رودخانهها جمع آوری میشوند، دارای نمک میباشند این نمک اولاً خطر زنگ زدگی و خوردگی آرماتور را به همراه دارد و در ثانی اثر دیگر وجود نمک در سنگ دانهها، جذب آب این نمکها از هوا و ایجاد شوره است جهت رفع این معضل بایستی سنگ دانهها را با اب تازه و تمیز شستشو نمود.
بتن ریزی پی بتنی باید به طور یکپارچه ریخته میشود و در آن حفرههای خالی وجود نداشته باشد ( کرمو نباشد) برای این کار اغلب از ویبراتور برقی یا بنزینی کوچک که در بتن تولید ارتعاش مینماید و مانع ایجاد فضای خالی در داخل بتن میگردد استفاده میشود. اگر بتن بیش از حد لازم ویبره شود دانههای درشتتر آن در زیر قرار گرفته و دوغاب سیمان در رو قرار میگیرد که این خود سبب ضعف و غیر یکنواختی بتن میگردد.
عملیات ساخت بتن:
1. ساخت بتن بوسیله دستگاههای بتن ساز: دستگاههای ساخت بتن ابعاد و ظرفیتهای گوناگون دارند اگر حجم بتن ریزی محدود باشد از بتن سازهایی که روی یدک کش قرار میگیرند، استفاده میشود. ظرفیت این نوع دستگاهها حدود 150 تا 1500 لیتر است و پس از اتمام کار به راحتی قابل جابهجا شدن هستند دستگاههای بتن ساز، توسط افراد با تجربه و طبق دستورالعمل کارخانه سازنده آن مورد بهرهبرداری قرار میگیرند معمولاً برای ساختن بتن در دستگاه بتن ساز، ابتدا شن، بعد از آن سیمان و سپس ماسه در داخل دیگ ریخته میشود اب لازم از داخل مخزن بالای دستگاه وارد آن میگردد پس از پایان بتنریزی، دستگاه کاملاً شستشو میشود تا در اثر سخت شدن بتن در اطراف تیغهها اشکالی در کارکرد مخلوط کن بوجود نیاید.
2. بتن آماده: اگر بتن در محل دیگری غیر از محل مصرف ساخته شود، اصطلاحاً آن را بتن آماده گویند استفاده از بتن آماده به علت مزایای زیاد آن است مشکل اصلی و عمده بتن آماده، تغییر روانی بتن در مرحله جابجایی است بتن با گذشت زمان سخت میشود و حرارت محیط نیز عمل سخت شدن آن را تسریع میکند از طرف دیگر به منظور روانتر کردن بتن و ایجاد کارایی لازم، در بعضی از کارگاهها قبل از تخلیه بتن، در محل کارگاه به آن آب اضافه میشود که در اثر این عمل مقاومت بتن کاهش خواهد یافت.
3. حمل بتن: انتقال بتن شامل حمل افقی و عمودی آن است و از محل ساخت بتن شروع میشود و تا ریختن آن در داخل قالب ادامه مییابد در این مرحله، باید برای جلوگیری از بهم خوردن یکنواختی بتن و خشک شدن آن پیش بینیهای لازم به اجرا در آید. بتنهای روانتر بیشتر در معرض جدا شدن سنگدانهها قرار میگیرند بتن را معمولاً تا فاصله 3 متر با بیل، از 3 تا 50 متر به وسیله فرغون و از 50 تا 300 متر با دامپر منتقل میکنند.
4. بتنریزی و متراکم کردن آن: کیفیت قسمتی از سازه که بتنی است، بستگی کامل به نحوه اجرای صحیح بتن ریزی و مراقبت از بتن دارد که بدون رعایت آنها حتی اگر از مصالح بسیار خوب و با کیفیت عالی نیز استفاده شود نتیجه کار غیرقابل اطمینان خواهد بود به تعبیر دیگر موجب هدر رفتن سرمایه و مصالح مورد استفاده خواهد شد بتن ریزی و متراکم کردن باید به نحوی باشد که از بهم خوردن یکنواختی مخلوط جلوگیری شود و تمامی گوشهها و فواصل بین آرماتورها به خوبی با بتن پر شود و حبابهای هوای محبوس تا آنجا که میسر است از آن خارج شود. خارج کردن هوای داخل بتن با لرزاندن، میل زدن و کوبیدن انجام میگیرد با این عمل دانههای درشت داخل بتن در محل خود جابجا میشوند و ریزدانهها فضای بین آنها را پر میکنند، هوای موجود در مخلوط به طرف بالا حرکت میکند و از سطح فوقانی بتن خارج میشود.
5. پرداخت سطح بتن: هدف از اجرای این مرحله، یکنواخت و متراکم کردن سطح بتن است عمل صافکاری با وسایل و ابزار بسیار ساده انجام میشود هنگام بتن ریزی، ابتدا سطح بتن به وسیله شمشه در حد امکان صاف می شود، پس از تبخیر آب اضافی سطح بتن و به محض آغاز گرفتن و سخت شدن آن بوسیله تخته ماله پرداخت میشود.
6. عمل آوردن بتن: این عمل عبارت است از تأمین شرایطی که در آن شرایط، واکنش شیمیایی آب و سیمان – عمل آبگیری بخوبی انجام گیرد و مقاومت و پایانی بتن تأمین شود. این مرحله از کار بسیار کم خرج است ولی بیتوجهی به آن موجب خسارت غیرقابل جبران خواهد شد.
قالب بندی:
قالب ظرف موقت به شکل و فرم مورد نظر برای نگهداری آرماتورها و بتن تازه میباشد. قالب علاوه بر آن که بایستی فرم مورد نظر را دارا بوده و از نظر اقتصادی قابل قبول باشد، بایستی استحکام و ایمنی کافی نیز داشته باشد به جهت آنکه قالب تهیه شده از نظر اقتصادی با صرفه باشد میتوان به نکات زیر توجه نمود.
1. روش مناسب و وسائل کافی برای حمل ، بلند کردن و سوار نمودن قالبها در محل پیشبینی شده باشد.
2. طراحی قالبها را باید به گونهای انجام داد تا با توجه به خواستههای معماری و سازهای بتوان به تعداد دفعات هر چه بیشتر از آن استفاده کرد.
3. انتخاب روش ساخت و مصالح مناسب برای قالب
4. مخارج تهیه مصالح و ساخت قالب متناسب با نیازهای مورد مصرف آن باشد
5. چنانچه امکان استفاده از قالب به کرات وجود داشته باشد بایستی در میزان استحکام و نوع مصالح مرغوب جهت تهیه قالب دقت بیشتری را مبذول داشت.
نکات ایمنی در قالببندی
.عدم استقامت کافی قالبهای بتنی و خرابی آنها، لزوم توجه خاص از نظر ایمنی را ایجاب مینماید نکات اساسی و مهمی که از نظر ایمنی باید در ساخت قالبها رعایت کرد عبارتند از:
1. محل استقرار قالبها و تیرهای نگهدارنده آنها باید به اندازه کافی مقاوم و مستحکم باشد.
2. کنترل اتصالات، احتمال باز شدن اتصالات در موقع بتنریزی حتماً میبایست کنترل گردد.
3. حجم بتنی که در هر محل ریخته میشود باید تحت نظارت و کنترل باشد تا از وارد آمدن بار اضافی به قالب جلوگیری شود.
4. قبل از اطمینان کامل از گرفتن و سخت شدن بتن به اندازه کافی از باز کردن قالبها خودداری گردد.
5. پس از باز کردن قالب قطعات آنرا بایستی جمعآوری کرد و در جای مناسبی قرار داد و میخهای ریخته شده روی زمین را جمعآوری کرد.
قالب برداری
1. قالب باید موقعی برداشته شود که بتن بتواند تنش مؤثر را تحمل کند و تغییر شکل آن از تغییر شکلهای پیش بینی شده تجاوز نکند.
2. پایهها و قالبهای باربر نباید قبل از آنکه اعضا و قطعات بتنی مقاومت کافی را برای تحمل وزن خود و بارهای وارد کسب کنند، برچیده شوند.
3. در صورتیکه قالب برداری قبل از پایان دوره مراقبت انجام پذیرد باید تدابیری برای مراقبت بتن پس از قالب برداری اتخاذ کرد.
4. اعضا و قطعات بتنی تحت اثر بارهای ناگهانی قرار نگیرند و ایمنی و قابلیت بهرهبرداری قطعات مخدوش نشود.
شناژ
وقتی که در یک ساختمان از شالودههای منفرد استفاده میشود، آنها را باید توسط کلافهایی به یکدیگر متصل نمود. کلافها به هیچ وجه برای جلوگیری از نشستهای نامساوی نیستند و وظیفه آنها جلوگیری از بازی کردن آنها مخصوصاً در مقابل تکانهای ناشی از زلزله میباشد. آئیننامه بتن ایران مقرر میدارد که هر کلاف باید قادر باشد 10 درصد نیروی فشاری سنگینترین ستون را به صورت کششی حمل نماید و میلگرد حداقل کلاف را 4 میلگرد طولی 12 در چهارگوشه مقطع ا خاموتهای 6 میلیمتر به فواصل حداکثر 250 میلیمتر توصیه مینماید. ارتفاع حداقل کلاف نیز 300 میلیمترتوصیه شده است. لازم به تذکر است که میلگردهای طولی کلافها نباید در روی شالوده قطع شوند و باید به صورت ممتد از آن عبور نمایند.
نکاتی چند در خصوص اجرای صفحه ستون
اول این که تمام صفحه ستونها در یک تراز قرار داشته باشند و دوم اینکه هر کدام از آنها نسبت ه محور خودشان تراز باشند. جهت تراز کردن آنها از دوربینهای نقشه برداری استفاده میشود و بولتهای آن بصورت موقتی و بوسیله سیم آرماتوربندی به میلگردهای پی بسته میشود که اگر احیاناً پس از بتنریزی، صفحه ستون از حالت تراز خارج شد مجدداً توسط مهرهها تراز گردد.
رگلاژ کردن صفحه ستون
پس از تراز کردن و آکس بندی صفحه ستون با دوربین، بتنریزی تا ارتفاع صفحه ستون انجام میگیرد و چون بولتها بصورت دقیق در بتن قرار گرفته پس از جداسازی قالب و سخت شدن بتن صفحه ستونها را از پی جدا نموده و روغن کاری میشود سپس با ماسه سیمان گروت زیر صفحه ستون را کاملاً تراز میکنند و دقیقاً آکس بندی با دوربین کنترل خواهد شد چون سیمان گروت افزایش حجمی زیادی دارد لذا حتماً مهرهها را در تراز مربوطه سفت میکنند تا صفحه بلندشدگی نداشته باشد علت استفاده از این نوع سیمان این است که سایر سیمان های مصرفی در اثر فشار زیاد ناشی از تحمل بارهای ساختمان معمولاً دچار نشست میشوند.
ستونها، نصب و اجرای آنها:
بطور کلی در یک ساختمان به آن قسمت از اجزا که تحت نیروی فشاری و در بعضی اوقات ممان خمشی هستند ستون گفته میشود. ستونها از مهمترین و حساسترین اجزای ساختمان میباشند، بار سقفها توسط پلها به ستونها منتقل شده و توسط ستونها به زمین انتقال مییابند. اهمیت ستونها تا بدان جاست که در هنگام زلزله به هیچ وجه نمیبایست تخریب گردند. قمتهای مختلف ستون شامل: قسمت اصلی ستون، تسمههای اتصال دهنده، صفحههای تقویتی، جوش و اتصال ستون به صفحه زیرستون میباشد اما قسمت اصلی ستون پروفیلی است که بارهای فشاری را تحمل مینماید جهت ساختن ستون ها معمولاً از دو تیرآهن نورد شده و در صورت عدم جوابگوئی از تیر ورق استفاده میشود باید دقت کافی بعمل آورد تا هیچگونه انحنائی در راستای ستون وجود نداشته باشد زیرا کوچکترین انحنای ستون ممکن است بعد از بارگذاری منجر به کمانش ستون گشته و در نتیجه باعث تخریب ساختمان شود.
ابتدا تیر آهنهای انتخابی را مطابق نقشه به طول معین برش میدهند آنگاه زیر دو سر و کمر ستون تیرآهنهایی قرار داده و ستون را روی این تیرآهنهای افقی که به صورت تراز روی زمین است، قرار میدهند. قبل از این کار باید از راست بودن تیرآهنهای تکی کاملاً مطمئن بود سپس تیرآهنهای تکی را طبق نقشه و با فاصله مشخصی کنار هم قرار داده و توسط تسمههایی که از قبل بریده و آماده شدهاند آنها را به یکدیگر متصل مینمایند جهت جلوگیری از پیچش نخست، ابتدا و انتها و کمر ستونها را به تیرآهنهای زیر سری جوش داده و بعد کلیه ستونها را با خال جوش به هم متصل کرده و آنگاه جوشکاری را تکمیل میکنند. در مورد ورق بست که در بالا و پایین و همچنین در محل عبور پلها در طبقات برای ستونهای سراسری بجای تسمه از ورق استفاده مینمایند که به آن ورق بست گویند.
پهنای ورق بست به اندازه پشت تا پشت ستون میباشد (قدری کمتر برای جوشکاری) ارتفاع ورق بست در قسمتهای میانی به اندازه ارتفاع پل بعلاوه پهنای دو عدد نبشی تکیهگاهی بالا و پایین میباشد که میبایست قدری بیشتر برای تسهیل امر جوشکاری در نظر گرفته شود و در موقع نصب تسمههای اتصال دهنده باید دقت شود در محل ورقههای بست طول آنها لحاظ شده و جای خالی منظور گردد.
تیرهای لانه زنبوری
استفاده از تیرهای لانه زنبوری باعث صرفهجویی بسیار زیادی در مصالح میشود اگر یک تیرنور شده را به صورت لانه زنبوری در آوریم، ممان اینرسی و اساس مقطع آن بالا میرود که این موضوع باعث افزایش سختی و افزایش مقاومت خمشی مقطع میگردد این عمل باعث کم شدن وزن مقطع شده و در نتیجه وزن مرده ساختمان پاین میآید در نتیجه بار وارده بر اعضای ساختمان از قبیل تیرها و ستونها کم میشود.
ساخت تیر لانه زنبوری به این صورت است که ابتدا توسط دستگاه برش، جان تیر نورد شده بصورت زیگزاک بریده میشود و سپس با جابجایی دو قسمت نسبت به هم تیر به صورت لانه زنبوری در میآید که نقاط متقابل بوسیله جوش به یکدیگر اتصال پیدا میکنند از داخل فضاهای ایجاد شده در جان تیر میتوان لولههای تأسیسات و برق را عبور داد.
بریدن تیرهای سبک به وسیله ماشین برش اکسیژن نسبتاً ساده میباشد. با استفاده از جوش قوسی برای اتصال دو نیمه بریده شده، یک جوش خوب، بیعیب، سریع و اقتصادی خواهیم داشت یکبار عبور از هر طرف برای بدست آوردن یک جوش صد درصد نفوذی کافی میباشد و لازم نیست که لبههای ورق را به صورت پخ درآوریم.
اتصال پل به ستون
حالت اول: پل از کنار ستون عبور مینماید ( اتصال خورجینی) سادهترین شکل اتصال پل به ستون بدین صورت است که پل در جهت بال تیرآهن ستون امتداد پیدا کند در این حالت معمولاً از پلهای سرتاسری استفاده مینمایند این پلها به وسیله یک عدد ورق بست که در محل عبور پل به ستون جوش میشود و همچنین یک عدد نبشی 10 یا 12 که روی ورق بست جوش میگردد به ستون متصل میشود برای آنکه تکیهگاهی تقریباًَ گیردار بوجود بیاورند یک عدد نبشی نیز روی پل قرار میدهند برای ایجاد تکیهگاهی که کاملاً گیردار باشد باید از صفحههای ممانگیر استفاده نمود صفحه ممانگیر صفحه است به شکل ذوزنقه یا مستطیل که روی پل قرار میگیرد و آن را به ستون متصل مینماید.
به عقیده اغلب زلزله شناسان این اتصال در مقابل زلزله از مقاومت خوبی برخوردار نیست و چنانچه بار پل در محل اتصال ستون زیاد باشد امکان خم شدن نبشی تکیهگاهی وجود دارد بهتر است یک عدد صفحه مثلثی شکل بین دو بال نبشی جوش داده تا از خم شدن آن جلوگیری شود به این صفحات مثلثی شکل، اصطلاحاً لچکی گویند.
حالت دوم: در ان حالت پل از وسط ستون عبور مینماید اجرای این روش با توجه به محدودیات و امکان عبور پلهای سراسری قدری مشکل میباشد زیرا اگر دو طرف ساختمان احداثی باز نباشد به سختی میتوان یک عدد پل سراسری را از بین ستونها عبور داد بدین لحاظ در این نوع مواقع پل را به قطعات کوچک تقسیم نموده و در جای خود قرار میدهند و سپس آن را با جوش بهم متصل میسازند این عمل چنانچه اتصالات به خوبی انجام شود مشکلی نداشته و این پل مانند پل سراسری یکپارچه عمل خواهد کرد.
حالت سوم: در این حالت پل به جان ستون ختم میشود این روش معمول ترین روش در اتصالات پل به ستون است.در این حالت امکان ایجاد پلهای سراسری وجود ندارد زیرا اگر بخواهیم پل سراسری اجرا نمائیم مجبور هستیم سوراخی در جان تیر ایجاد کنیم که این خود باعث ضعف ستون میشود بدین لحاظ بهتر است پل را در این حالت قطعه قطعه سوار کنیم.
نکاتی در مورد ساخت پلها
گاهی ممکن است برای دهانهای پلها را با یک یا دو تسمه که به بال تیر جوش میشود تقویت نمائیم این تسمهها معمولاً در تیرهای ساده در .سط پل و در تیرهای ممتد در نزدیکی تکیهگاهی جوش میشود. چنانچه برای تقویت پل از یک عدد تسمه استفاده نمائیم بهتر است که این تسمه از بالاجوش شود زیرا در صورتیکه از پائین جوش شود در موقع سفیدکاری مزاحمت ایجاد کرده و مجبور هستیم ضخامت گچ و خاک را در کلیه سطح سقف به اندازه ضخامت تسمه تقویتی افزایش دهیم.
جوشکاری
عبارت است از...... این مطلب ادامه دارد
.
سایر محصولات و خدمات گروه صنعتی پارسه سازه
برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص هر یک از محصولات بر روی تصویر آن کلیک کنید
طراحی ، ساخت و نصب جرثقیل کارگاهی از 5 تا 100 تن
کانکس های دو طبقه و سه طبقه با طراحی انحصاری
خانه و دفتر کار پیش ساخته ساندویچ پانلی ، تجهیز کارگاه ساندویچ پانلی
کانکس های مخصوص کمپ با محوطه مسقف
طراحی و ساخت انواع اتاق بار تریلی ، کامیون و کمپرسی
طراحی و ساخت انواع برجک نگهبانی
طراحی و ساخت انواع پله فلزی ، پله فرار ، پله اضطراری
طراحی و ساخت انواع پلت فرم و طبقات کارگاهی
طراحی و ساخت انواع پارکینگ ، ایستگاه ، سقف سبک
طراحی و ساخت انواع ستون ، پایه آنتن ، دکل ، سکو ، بیلبورد
طراحی و ساخت انواع رمپ پیش ساخته
طراحی و ساخت انواع پل پیش ساخته
اجرای پوشش سقف انواع سوله و سازه